30 Ocak 2012 Pazartesi

bugün ilk defa randevu saatini şaşırdığın gün ve bu olayı aptallık derecesinde dramatikleştiriyorum, gereksiz şekilde hüzünlendiriyor. birini bu kadar sevmek ne anlamsız. genelde beynime kanıyorum, karşımdakinin kusurları gözüme battıkça sevmiyorum zannediyorum.eğer gerçekten öyle olsaydı şimdi nasıl, neden hüngür hüngür. kalbimi kim takar senden başka?  görmüyorlar beni, diyelim ki baktılar. eskiden nasıldı? güneşin altında birlikte kumdan kaleler yaptığımız günler... kendimi kimsenin gözüne sokmak zorunda hissetmediğim tasasız zamanlar.. sadece gülmek, kahkaha atmak nasıl bir şeydi? sen hatırlıyor musun ben unuttum. hatırlatsana bana ne olur. yine eskisi gibi omzunda gezdirsene beni. bu kırgın kalp senden bana en temel kalıtsal. eski bir resim bulunca tesadüfen. nefes alamıyorum, ne olur ne olur çeksene yorganı tepeme kadar ve bir masal uydur. derin, ferah, okyanuslar kadar bir nefes olsun.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder