18 Kasım 2011 Cuma

Bütün bozuk paralarımı veriyorum kadına. Beş karış suratla "En sevmediğim paraları verdin" diyor. "Başka param yok" deyince iyice suratı asılıyor "100 lira versen bozsak daha iyiydi" Suratına bakıyorum geri zekalının. Sadece bakıyorum sonra çıkıp gidiyorum. Yürürken, o ses tonunu "sen" diye hitap edişini düşünüp, düşündükçe sinirleniyorum ve işte o an geliyor. Kan ellerime yüzüme bütün vücuduma süratle hücum ediyor, adeta birkaç derece ısınıyorum. Sanki beynim kaynamaya başlıyor gözümü bulutlar sarıyor. Dönüyorum. Geldiğim yolu geri yürüyorum. Soluklarım hızlı ama yavaş hareket ediyorum. İçeri giriyorum gidip kadının önünde dikiliyorum. Ahmak ahmak suratıma bakıyor ben gülümsüyorum kaşlarını çatıyor. Öne doğru eğilip "Gözlerime iyi bak. İYİCE bak gözlerime" Aptal gözleri yüzümde bir anlam aramaya çalışıyor. Sağ yanımda öylece sarkan kolumu kaldırıyorum, avcum sımsıkı kapalı. Yumruğumu bütün gücümle, rastgele suratına savuruyorum. Burnu çıtırdıyor kemiklerim altında, bağrarak yere kapanıyor. Adrenalin aniden, önce kalbimi sonra bacaklarımı sarıyor. Kendimi hemen dışarı atıp yokuş aşağı koşmaya başlıyorum, bütün gücümle. Hayal edebileceğimden çok daha hızlı koşuyorum ama en ufak bir dikkatsizliğimde yere yapışıp kafamı yarabilirim. Birbirine dolanacak sanki her an bacaklarım. Arkamdan "Dur!Yakalayın şunu!" diye bağırışan adamlar duyuyorum peşim sıra koşuyor olmalılar. Sokağın sonu üçe ayrılıyor, ortadaki yol aşağı, iskeleye iniyor. Sola dönüyorum. Saçlarım sağa seyirtip bütün suratımı örtüyor. Bir an yere kapaklanacak gibi oluyorum sonra saçlarımı savurup aynı hıza iki saniye içersinde tekrar kavuşuyorum. Ciğerlerimde nefes kalmıyor. Bir pasajın içine atıyorum kendimi. Girişin hemen yanına kapının ardına saklanıp bekliyorum. Her şey sakin, bağrışlar koşturmacalar yok. Cayır cayır yanıyorum, heyecandan mı koşmaktan mı yoksa ikisi birden mi? Uzunca bir süre bekliyorum orada, ne kadar zaman geçirdiğimi kestiremiyorum. Aklımda hiçbir şey yok. Sadece o an, o muhteşem an. Sanki tüm dünyadan çıkarmışım hıncımı, öfke kalmamış içimde. Gülmeye başlıyorum, kahkahalarla gülüyorum, bu bir ilk benim için.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder